Serie A: Ο Ανδρέας Κυριαζής αναλύει την προσπάθεια της Νάπολι, του Κόντε.

Καλωσορίζουμε όλους τους φίλους του ιταλικού ποδοσφαίρου και τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους σε αυτή τη mini σειρά αναλύσεων για τη φετινή μάχη της κορυφής. Καθημερινά στις 23:00, μέχρι και το Σάββατο, ο Ανδρέας Κυριαζής θα επιχειρήσει να αναλύσει την εικόνα των πρωταγωνιστών της Serie A.

Σειρά στις αναλύσεις μας παίρνει η περσινή πρωταθλήτρια Ιταλίας, η Νάπολι. Οι «Παρτενοπέι» βρίσκονται πλέον στην κορυφή της βαθμολογίας, ισόβαθμοι με τη Μίλαν, έπειτα από μια περίοδο έντονων αγωνιστικών διακυμάνσεων που δοκίμασαν τις αντοχές τους. Η ομάδα του Αντόνιο Κόντε, αν και ταλαιπωρήθηκε από συνεχείς τραυματισμούς, πριν από περίπου είκοσι ημέρες έμοιαζε αποσυντονισμένη, με την αγωνιστική της κατάρρευση, να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Η ήττα στη Μπολόνια επιβεβαίωσε την ανάγκη αξιοποίησης της διακοπής, με τον Αντόνιο Κόντε να επιλέγει να αποστασιοποιηθεί προσωρινά από την ομάδα. Αρχικά η απόφαση ερμηνεύτηκε ως προάγγελος ρήξης, ωστόσο εκ των υστέρων αποδείχθηκε μια κίνηση συσπείρωσης και επαναφοράς της εσωτερικής ισορροπίας. Επρόκειτο για επιλογή υψηλού ρίσκου, που θα μπορούσε να προκαλέσει περαιτέρω αποσταθεροποίηση, όμως το αποτέλεσμα δικαίωσε τον Ιταλό τεχνικό. Με τρεις διαδοχικές νίκες απέναντι σε Αταλάντα και Ρόμα για το πρωτάθλημα, και μία με αντίπαλο την Καραμπάγκ στο Τσάμπιονς Λιγκ, οι περσινοί πρωταθλητές βρίσκονται πλέον στην κορυφή, ισόβαθμοι με τη Μίλαν.

Τα πρόσωπα που ξεχωρίζουν.

Δεν πρόκειται, ωστόσο, μόνο για ζήτημα ψυχολογικής ανάτασης. Στην πιο απαιτητική καμπή της σεζόν, ο Κόντε αναδιαμόρφωσε το παιχνίδι της ομάδας, μεταβαίνοντας στο 3-4-2-1 και δίνοντας στον Νέρες μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων ανάμεσα στις γραμμές. Παρότι ο Ντε Μπρόινε προοριζόταν να αποτελέσει τον βασικό άξονα δημιουργίας, ο τραυματισμός του οδήγησε στην επαναφορά και αξιοποίηση του Βραζιλιάνου εξτρέμ. Παράλληλα, η αγωνιστική άνοδος του Νόα Λανγκ δημιουργεί δύο μεσοεπιθετικές εστίες απειλής πίσω από τον Χόιλουντ, ενώ καθοριστικό ρόλο στο νέο αγωνιστικό πρόσωπο της Νάπολι παίζουν και τα επιθετικά ανεβάσματα του Μπέουκεμα από τα δεξιά. Στον άξονα της άμυνας, ο «βράχος» Ραχμάνι προσφέρει σταθερότητα, δύναμη και καθαρό μυαλό στις κρίσιμες στιγμές, ενώ ο αρχηγός Ντι Λορέντσο, με την εμπειρία και την ένταση στο παιχνίδι του, λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις γραμμές, ανεβάζοντας τον ρυθμό, ισορροπώντας την ομάδα και προσφέροντας διαρκείς λύσεις στο πλάτος.

Οι τραυματίες και οι εναλλακτικές τους

Ο τραυματισμός του Μερέτ, που σημειώθηκε πολύ νωρίς μέσα στη σεζόν, δημιούργησε από νωρίς κενό κάτω από τα δοκάρια. Η απουσία του βασικού τερματοφύλακα ανάγκασε τη διοίκηση να κινηθεί άμεσα στην αγορά, με την απόκτηση του Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς να λειτουργεί ως κίνηση ασφαλείας αλλά και ανταγωνισμού για τη συνέχεια. Ο Σέρβος δίνει πλέον στον Κόντε, μια αξιόπιστη εναλλακτική, μειώνοντας το ρίσκο και προσφέροντας σταθερότητα σε μια θέση όπου η Νάπολι δεν είχε περιθώριο για άλλες απώλειες. Μετράει 13 ματσ σερί στην βασική εντεκάδα των Ναπολιτάνων, με 14 γκολ παθητικό και 5 ανέπαφες εστίες μέχρι στιγμής.

Στην επιθετική γραμμή τα σημάδια κόπωσης είναι πλέον εμφανή, με τον Χόιλουντ να περιμένει την επιστροφή του Λουκάκου για να πάρει τις απαραίτητες ανάσες, έπειτα από ένα τρίμηνο αδιάκοπης παρουσίας στους αγώνες των «Παρετενοπέι» Το ουσιαστικότερο, ωστόσο, αγωνιστικό ζήτημα παραμένει η απουσία του Ανγκουισά. Η Νάπολι στερείται την αθλητικότητα και τη δυναμική του Καμερουνέζου, με τους Λομπότκα και ΜακΤόμινεϊ να συνθέτουν μεν, ένα καλοδουλεμένο δίδυμο, όμως λόγω και της απουσίας του Γκίλμουρ έχουν περιοριστεί χαμηλά στο γήπεδο, αδυνατώντας να ξεδιπλώσουν τις επιθετικές αρετές τους.

Ο τραυματισμός του Ντε Μπρόινε αποδείχθηκε καθοριστικός για την αγωνιστική ισορροπία της Νάπολι, καθώς ο Βέλγος είχε ξεκινήσει τη σεζόν ως το βασικό σημείο αναφοράς για την δημιουργία της ομάδας του νότου. Η απουσία του αφαίρεσε το κάθετο παιχνίδι, την ποιότητα στην τελική πάσα και την ηγετική του παρουσία στον άξονα, στοιχεία που ανάγκασαν τον Κόντε να αναζητήσει άλλες λύσεις, τόσο σε πρόσωπα όσο και σε ρόλους, μετατοπίζοντας το δημιουργικό βάρος στο δεξί άκρο της άμυνας, οπού βρίσκεται ο Ντι Λορέντσο και στη μεσοεπιθετική ζώνη.

Αντίστοιχα, σοβαρό πρόβλημα προέκυψε και στο αριστερό άκρο της άμυνας, όπου οι διαδοχικοί τραυματισμοί των Σπινατσόλα (επέστρεψε και αγωνίστηκε στο ματσ με την Κάλιαρι) και Γκουτιέρεζ, απογύμνωσαν τη Νάπολι από καθαρές λύσεις στη συγκεκριμένη πλευρά. Η ταυτόχρονη απουσία δύο βασικών επιλογών υποχρέωσε τον Κόντε σε αναγκαστικές προσαρμογές, επηρεάζοντας τόσο τη λειτουργία της τριάδας στην άμυνα όσο και τη σταθερότητα στο πλάτος, σε ένα σύστημα που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ένταση και στα ανεβάσματα των φουλ μπακ.

Κατά την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο δεν υπάρχουν ξεκάθαροι πρωταγωνιστές για τη Νάπολι. Το έργο του Κόντε είναι εκείνο που κρατά την ομάδα στην κορυφή, μέσα από συνεχείς τακτικές παρεμβάσεις και προσαρμογές. Δεν υφίσταται ένα απόλυτα παγιωμένο αγωνιστικό πλάνο, ωστόσο υπάρχουν προσωπικότητες ικανές να αντέξουν ως το τέλος και να στηρίξουν μια διαρκή πορεία πρωταθλητισμού.

Οι διαθέσιμες λύσεις στο ρόστερ είναι περιορισμένες, όμως αν τον Ιανουάριο ο Ντε Λαουρέντις ενισχύσει έστω και στοχευμένα την ομάδα, η Νάπολι μπορεί να παραμείνει κοντά στην κορυφή και να εκμεταλλευτεί τυχόν στραβοπατήματα της Μίλαν, διεκδικώντας μια πραγματική υπέρβαση.

Αφού, τα είπαμε για τις Ρόμα, Ίντερ και Νάπολι αύριο θα επιχειρήσουμε μια ανάλυση σε διαφορετικό μοτίβο, για την Μίλαν. Το τελευταίο άρθρο μας για αυτή την mini σειρά θα περιέχει εκπλήξεις που ελπίζουμε να σας αρέσουν.